Nieuwe feiten

Beste Leon,
Ik had er geen idee van dat een korte alinea in het koersverslag nog zoveel teweeg zou brengen. Ik moet constateren dat ik slechts iets in de grondverf heb gezet en dat jij er een laklaag overheen hebt gezet. Ik ga er in dit artikel nog een vernisje aan toe voegen.

Heel prettig te constateren dat de wetenschappelijk literatuur, die jij hebt geraadpleegd, een onderbouwing geeft van mijn toegevoegde evolutietheorie. De paragraaf “Zet een uitgedroogde v.Laarhoven een blad met 5 halve liters bier voor en hij slorpt ze binnen de kortste tijd helemaal op, daarmee zijn vochttekort aanvullend. De meeste renners/flyers, met name de Reinhard’s, zouden er dood bij neervallen. De rode bloedcellen, alsook de hersenen knappen bij een snelle bieropname. Een v.Laarhoven kan het aan omdat het bier slechts mondjesmaat uit de maag en darmen naar de rest van het lichaam wordt doorgegeven. Bovendien kunnen de rode bloedcellen alsook de zo ie zo al niet geringe breinen van de v.Laarhoven’s opzwellen tot twee en een half maal hun beginvolume/massa zonder kapot te barsten en/of aan niveau in te boeten” heeft mij aan het denken gezet.

Het is waar dat de hersenen van de meest mensen, laten we ze homo sapiens noemen, gevoelige instrumenten zijn. Het functioneren is sterk afhankelijk van de juiste vochtbalans. Bij de van Laarhovens zijn de hersenen nagenoeg inert voor de vochtbalans. Ze werken altijd voort op hun zo kenmerkend tempo. Deze hersenen zijn dan ook uitermate geschikt voor het wielrennen. We kennen toch allemaal de uitdrukking: “Met het verstand op nul……………”.

Ik heb zelf ook nog wat deskresearch gedaan en ben tot de conclusie gekomen dat er vele decennia terug ook al werd gesproken over een bijzondere soort in de wielersport. Zie onderstaand verhaal.

Er was eens een groot verslaggever, die naam had gemaakt met uiteenlopende rapportages, met name over de handel in blanke slavinnen en strafkolonies. Hij heette Albert Londres en het mirakel wil dat hij zich aansloot bij de tourkaravaan van 1924 op de dag dat de broers Pélissier, de Franse helden Henri en Francis, besloten met de koers te stoppen. Ze waren boos. De twee mannen hadden hun toevlucht gezocht in het Café de la Gare in Coutances toen de grote schrijver-journalist hen verraste. Hij wilde achterhalen wat het lot was van de slaven van de weg. Het artikel dat hij daarover schreef voor le Petit Parisien ging heel Frankrijk door en veroorzaakte grote opschudding. Een paar fragmenten: Wij doen wat we zelfs onze muildieren nog niet aandoen; Wij zijn niet lui maar verdorie dat ze ons met rust laten; tegen die mannen valt niet te fietsen. Ze rijden op één bidon; sport met deze mannen wordt waanzin; ze zijn niet van deze wereld, of ze zijn van een compleet ander ras…..


En nu de conclusie. Het artikel kopte als volgt in le Petit Parisien.
Nieuwe exoot gezien in de Tour “De Camelus dromedaris meestal nogal tragus behalve op zijn Pedalarus”

Tsja, wat moet ik er nog meer over zeggen.