Afgelopen zaterdag zijn de Schutskampflyers met schande overladen teruggekeerd van hun jaarlijkse wielerfestijn. Helaas heeft uw verslaggever wederom moeten constateren dat men hier het oude wielrennen nog steeds volluit omarmd. De aanvang was vol belofte van een nieuwe lente. De heren begrepen dan ook volledig dat het magistraal uitgezette parkoer van de zichzelf overtreffende L. van L., een parkoer vol heroïsche beklimmingen en legendarische kasseistroken, voor hen die nu leven bij de wetten van het nieuwe wielrennen te zwaar was. Volgens goed ingelichte bron dient L. van L. zich hiervoor op korte termijn te verantwoorden voor een waarheidscommissie. Door de geleden ontberingen en het nog steeds nadreunende artikel uit het Brabants Dagblad deden onze helden het ’s avonds rustig aan. Geen geslemp, weinig schunnigheden en van het beruchte tourspel werd slechts een rustige rit in lijn verreden. De tweede dag stond dan ook een opvallend fit gezelschap aan de start, elkaar uitgebreid complimenten makend totdat de nieuwe ploegleider B. van B. hoogst persoonlijk fietsles kwam geven. Alle flyers hebben nu hun kaarten gezet op de kroost van B. van B. in de hoop dat deze nog jaren uit z’n slaap zal worden gehouden. Gedurende de tweede etappe van het tourspel is het echter alsnog jammerlijk misgegaan. Dit begon al op het plaatselijke terras waarbij het zo favoriete ventileren van schunnigheden wat al te letterlijk werd genomen. Nadat de complete clientèle bijkans onwel was geworden van de niet te harden stank een voormalig tourwinnaar eveneens genaamd J. waardig, wist flyer J.R. de meubels te redden door manmoedig de schuld op zich te nemen al had hijzelf het idee dat hem alle aandacht toekwam door zijn afgetrainde lichaam en guitige oogopslag. Hierna gaf wederom L. van L. blijk van een verbluffende parkoer kennis door plotsklaps linksaf te slaan om de relatief vlakke afdaling in te zetten naar de Cellar Versiam. Hier aangekomen meende het gezelschap er verstandig aan te doen slechts 5e categorie colletjes te nemen, door J.W. nog vol bravoure aangeduid als sportdrank, voordat, uiteraard weer L. van L. als bij donderslag bij heldere hemel de uiterst gevaarlijke en volkomen onbekende Cime d’AbSint vervaarlijk hard op te knallen om vervolgens slinks J.R. op kop te zetten die niet eens wist dat er al weer geklommen werd. De grootste ontluistering kwam echter diep in de nacht toen het gezelschap eindelijk in bed lag. Jammerlijk kwam aan het licht dat G.L., verstandig als hij leek aan het voorgaande geen deel te hebben genomen, zich heeft bekwaamd in het zich ongezien toedienen van het in de wielrennerij volledig onbekende tetrahydrocannabinol. Onder invloed van deze was hij in staat midden in de nacht plotsklaps te ontwaken om breed grijnzend dermate wartaal uit te slaan dan zijn kamergenoten nog een uur in opperste staat van verwarring rechtop in bed hebben gezeten, luisterend naar het gesnurk van de al weer slapende delinquent. Deze wist zich zodoende in hoge mate te bevoordelen door dit extra rustmoment. Maar, vrij naar Herman Brusselmans, is er hoop voor dit gezelschap en de van oorsprong katholieke sport, immers als God niet zou bestaan, zou Leffe niet lekker smaken.
