24 Mei 2010 Het zit erop voor Bennie
Geboren op vrijdag 11 maart 1949, als zoon van sigarenmaker Ben en huisvrouw Lenie van Laarhoven.
Opgegroeid in de Palmboomstraat te 's-Hertogenbosch, als jongere broer van zus Willy en later oudere broer van nakomertje Leon.
Hij bracht zijn onbezorgde jeugd voornamelijk door met heel veel buitenspelen en sporten. Toen al was hij een fanatieke voetballer van eerst v.v. Wilhelmina en later v.v. Beatrix'63. In de tijd die resteerde doorliep hij soepeltjes het Gymnasium van het Sint-Janslyceum te 's-Hertogenbosch. Na de middelbare school is Bennie begonnen met een studie sociologie aan de Hogeschool Tilburg.
Het was zo in de jaren "einde Gymnasium-begin Hogeschool" dat de rebel in Bennie naar boven kwam. Dit gebeurde tijdens het actief deelnemen aan de studentenacties en demonstraties in 1969 (bezetting Hogeschool Tilburg).
Ook begon hij in die tijd een iets minder "sportieve" loopbaan, die ruim 10 jaar zou duren. Serieus voetballen werd verruild voor recreatief café-voetbal (voetbal om een fustje bier) of basketbal (Black Eagles, sporthal Hazelaar te Rosmalen). De weekendavonden werden van vrijdag tot en met zondag gevuld met lekker stappen. Favoriete locaties waren de sociëteit De Fust en café Toon De Stip. Misschien wel mede als gevolg van dit frivole leven, stopte Bennie met zijn studie en begon met werken bij het toenmalig Arbeidsbureau in 's-Hertogenbosch. Dit was de start van zijn arbeidzame leven waarbij hij de werkgever (ondanks vele interne reorganisaties) tot het einde trouw is gebleven.
Na de turbulente jaren van er "heerlijk op los leven" volgde eind jaren`70 de overgang naar een nieuwe sociale maar vooral ook sportieve carrière.
Zijn vrienden uit deze tijd werden besmet met het "huisje-boompje-beestje virus". Dit opende voor Bennie nieuwe mogelijkheden en geïnspireerd door zijn (10 jaar) jongere broer Leon, maakte hij zijn debuut als amateur wielrenner bij WV De Windmolens uit Geffen. Ook de keuze van zijn nieuwe passie voor het wielrennen is hij tot het einde trouw gebleven. In alle volgende jaren, ruim 31 jaar, werd dit de rode draad in zijn leven.
"De fiets en verder niets" werd meerdere malen gekscherend als een filosofisch levensmotto door hem verkondigd.
Nooit echter verloor Bennie de relativiteit van dergelijke speelse bezigheden uit het oog. Thuis wonend bij Ben en Leen, en later ook nog alleen samen met Leen, zorgde hij door zijn vrijgezelle, inwonende status voor een extra warme familiesfeer in alle mogelijke opzichten. Dit werd nog eens bekrachtigd door de talloze heerlijke vakanties samen met Ben en Leen, en vaak ook nog vergezeld door Henk, Willy, Gitta en Leon. Voor zijn nichtjes was hij vooral die gezellige opa-oom op zondagmiddag, nooit te beroerd voor een uurtje spelletjes spelen op de kamer van oma Leen.
De laatste fase in het leven van Bennie werd ingezet met het overlijden van Leentje in 2005. Hoewel Leentje herhaaldelijk liet blijken, bezorgd te zijn of Bennie het in z'n eentje wel zou redden, heeft Bennie ook deze periode geleefd met een elan en souplesse om jaloers op te zijn.
"Alleen maar niet eenzaam" was zijn motto. En ondanks steeds minder werken, toch maar "klagen" dat ie eigenlijk nog steeds tijd te kort kwam voor fietsen, muziek luisteren, lezen, uitgebreid koken, en andere aangename activiteiten.
Uiteindelijk heeft hij zonder ons vooraf in kennis te stellen, afgelopen Pinksterweekend, samen met de "H. Geest", middels een sprankelende finale, afscheid van ons genomen.
Ons definitief uit de wielen gereden... we hebben slechts het nakijken...
Wat zullen we je missen!
Je Flyermaatjes
