Een wielergedicht
De meesters van de strakke ketting
de harde banden
op zondagochtend
dauw laag in de lucht
weidse einders
pijn
strakke waaier
wind in het gezicht
Auto achter
zo het klinkt
een oerkreet
mijn aars trekt strak
de waaier uitgerekt
......
ik houd ermee op .....wat een flauwekul voor de woensdagavond
A
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Niet zo bescheiden, je was lekker op weg, de dichter komt langzaam los in je...
Groet,
flyeon
Een reactie posten